Οι όμορφοι γιοι των γαλακτοπαραγωγών αγελάδων είναι μοσχαρίσια μοσχάρια – NARN – Northwest Animal Rights Network

Καθώς πλησίαζα μια από τις μηνιαίες διαδηλώσεις του Seattle Farmed Animal Save πέρυσι, παρατήρησα χιλιόμετρα από πλαστικές καλύβες στην άκρη του δρόμου. Υποψιαζόμουν ότι ήταν μοσχαρίσια τελάρα, αλλά, παρά το γεγονός ότι είχα γίνει vegan σε μεγάλο βαθμό λόγω της φρίκης της γαλακτοβιομηχανίας, δεν ήθελα να πιστέψω ότι οδηγούσα ακριβώς δίπλα σε τόσες χιλιάδες απομονωμένα, ταλαιπωρημένα μοσχάρια.

Άρχισα να κοιτάζω πιο προσεκτικά τις φάρμες όπου βρίσκονταν οι πλαστικές καλύβες και, σίγουρα, ήταν γαλακτοκομεία. Τραβήχτηκα, ανέβηκα σε έναν φράχτη και κοίταξα μέσα σε μια καλύβα.

Τι – ΠΟΥ — Είδα ότι ήταν αποκαρδιωτικό.

Όταν κοίταξα σε ένα τελάρο, το μοσχάρι που βλέπετε παραπάνω —κοιτάξτε τις μακριές, όμορφες βλεφαρίδες του— σηκώθηκε αμέσως στα ταλαντευόμενα πόδια και προχώρησε προς το μέρος μου. Τα αυτιά του δείχνουν την πρόσφατη ημερομηνία γέννησής του.

Μπορούσα να δω μητέρες αγελάδες – πιθανώς συμπεριλαμβανομένης της μητέρας του – κάτω από στέγες σε κοντινή απόσταση. Ήταν σε απόσταση αναπνοής.

Όπως κάθε μητέρα, οι μητέρες αγελάδες θέλουν να χαϊδεύονται, να προστατεύουν και να ταΐζουν τα μικρά τους.

Αντίθετα, οι μητέρες αγελάδες ζουν σε μια Ημέρα του Groundhog με αφόρητη θλίψη. Εμποτίζονται με το ζόρι, συχνά σε κάτι που οι αγρότες αποκαλούν „ράφι βιασμού», τότε να τους αφαιρούν τα μωρά τους ξανά και ξανά. Συχνά ο χωρισμός συμβαίνει λίγα λεπτά μετά τη γέννηση και το γάλα τους κλέβεται από τους μαστούς τους για τους ανθρώπους που τους αρέσει η πίτσα και το παγωτό. Όταν το σώμα τους εκτονώνεται σε νεαρή ηλικία, όπως και οι μητέρες τους και οι μητέρες τους πριν από αυτούς, σκοτώνονται για χάμπουργκερ ή τροφή για κατοικίδια.

Οι κόρες τους γίνονται αγελάδες γαλακτοπαραγωγής.

Οι γιοι τους γίνονται μοσχαρίσιο κρέας.

Εάν τρώτε γαλακτοκομικό τυρί ή παγωτό, χρηματοδοτείτε άμεσα τη βιομηχανία μοσχαριού.

Ως πρόσφατο Μυστική έρευνα Mercy for Animals Βρέθηκε, η δυστυχία είναι βαθιά: Υπάρχει βίντεο με εργάτες να σπρώχνουν, να σέρνουν και να πετάνε μοσχάρια μωρών. αγελάδες που πάσχουν από διάρροια και αναπνευστικές δυσκολίες χωρίς την κατάλληλη κτηνιατρική φροντίδα. και αγελάδες κλωτσιές και χτυπήματα.

Προσωπικά, είμαι μπερδεμένος από τους ανθρώπους που κακοποιούν και σκοτώνουν ζώα στις βιομηχανίες κρέατος, αυγών και γαλακτοκομικών προϊόντων. Απευαισθητοποιούνται στα βάσανα των αθώων. Σε αυτά τα βίντεο, είναι ξεκάθαρο ότι κάποιοι γίνονται τέρατα — με πολύ μικρή αμοιβή. Πολλοί έχουν ελάχιστη εκπαίδευση ή/και δεξιότητες αγγλικής γλώσσας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να πουλήσουν τον χρόνο τους κάνοντας αυτό, για ιδιοκτήτες που αποκομίζουν το οικονομικό κέρδος χωρίς να ματώσουν τα χέρια τους — και για όσους τρώνε γαλακτοκομικά προϊόντα που δεν αναγνωρίζουν τι συμβαίνει. ακριβώς κατά μήκος των επαρχιακών τους δρόμων.

Πιστεύω ότι υπάρχει μια συνεχής ταλαιπωρία στη κτηνοτροφία και ότι οι εργοστασιακές φάρμες προκαλούν πιο εκτεταμένο και αποτρόπαιο πόνο από τις μικρότερες και βιολογικές φάρμες. Το μοσχάρι από πάνω έζησε τη σύντομη, απελπιστικά αδύναμη και μοναχική ζωή του στο «καλύτερο» άκρο αυτού του φάσματος.

Όταν έγινα βίγκαν, σταμάτησα να τρώω γαλακτοκομικά με το να σκέφτομαι κάθε πειρασμό/συνήθεια για τα βάσανα των κοντινών αγελάδων. Σε εκείνο το σημείο, δεν ήξερα — ή μήπως, αναρωτιέμαι τώρα, δεν πίστευα; — εκείνο το γαλακτοκομείο ήταν δεμένο τόσο άμεσα, τόσο πολύ με τη φρίκη των μοσχαριών.

Μακάρι οι μη βίγκαν να μπορούσαν να δουν αυτό που είδα εκείνη τη μέρα στο δρόμο, να κάνουν τη σύνδεση μεταξύ των γαλακτοκομικών και των απέραντων ταλαιπωριών αυτών των γλυκών μωρών χωρίς μητέρα — και να κάνουν μια αλλαγή που θα μείωνε πολύ τα βασανιστήρια των αθώων σε αυτόν τον κόσμο.

Περισσότερες πληροφορίες: